Even voorstellen

Vlak nadat iemand is overleden, komen Klasina Hoogeveen en Lianne Bron van DLE Drachten voor de laatste verzorging van de overledene. Ze zijn 24/7 beschikbaar en doen dankbaar werk. Wat houdt hun werk als zorgdame eigenlijk in? En hoe ervaren ze hun beroep? Graag stellen we u voor aan Klasina en Lianne.

Iets betekenen voor de nabestaanden

Klasina heeft al vele jaren ervaring als zorgdame. Voor Lianne ligt dit anders. ‘Mijn vader is vorig jaar onverwacht en op te jonge leeftijd overleden. De uitvaartverzorger van DLE zag kennelijk mogelijkheden in mij. Hij wachtte rustig enkele maanden af en vroeg toen of het niet iets voor mij was om bij het zorgteam te komen werken. Ik heb toen twee keer meegedraaid om te kijken of het bij me paste. Daarna gaf ik mijn ‘ja’. Vooraf had ik nooit gedacht dat ik dit werk aankon. Maar nu vind ik het heel dankbaar werk. Soms komt de emotie nog wel even dichtbij, maar ik kan er goed mee omgaan. En ik vind het mooi om iets voor de nabestaanden te kunnen betekenen.’

Alle tijd voor de familie

Wanneer iemand is overleden, arriveren de zorgdames van DLE altijd nadat de arts is langs geweest. Klasina: ‘We arriveren altijd samen. Je komt dan binnen bij een familie van wie het verdriet vers en intens is. Daar gaan we begripvol en teder mee om. We beginnen dus niet meteen aan de laatste verzorging van de overledene. Nee, eerst nemen we alle tijd voor de familie. We condoleren de aanwezigen, gaan het gesprek aan en bieden een luisterend oor. Daarbij gaat het ook om de kleine dingen om de beladenheid van het moment weg te nemen. Bijvoorbeeld: is de familie Fries, dan praten wij ook Fries.’

De laatste verzorging

Nadat alle tijd is genomen voor de familie, gaan de zorgdames over tot de laatste verzorging van de overledene. Lianne: ‘Je moet dan onder meer denken aan wassen, aankleden en haar wassen en in model brengen. Soms wil de familie meehelpen, dat kan altijd. We leggen dan bij elke stap uit wat we gaan doen. Sowieso doen we nooit iets zonder toestemming van de familie. Na de laatste verzorging leggen we de overledene op bed, met een bekoeling eronder. En soms leggen we hem of haar ook in de kist. Daarna kan de overledene overgebracht worden naar uitvaartcentrum Slingehof om daar opgebaard te worden in de speciale opbaarkamers.

We proberen de overledene altijd achter te laten zoals hij of zij er bij leven ook uit zag. Dat doen we door de familie om advies te vragen en soms ook door foto’s te bekijken van de persoon. Het verzorgd achter laten is voor de familie heel waardevol. Vaak krijgen we daarover ook reacties van de nabestaanden. ‘Precies zoals vader altijd was.’ Dan weten wij dat we ons werk goed hebben gedaan.’

De kleding: niks moet en alles mag

Over de kleding van de overledene geven beide dames nooit een advies. Klasina: ‘We zeggen altijd: niks moet en alles mag. Soms denken mensen nog wel dat de overledene altijd in zo net mogelijke kleding opgebaard moet worden. We leggen dan uit dat dit helemaal niet hoeft. En dat het prima is om de overledene te kleden zoals hij of zij in het dagelijks leven was. Soms nemen de nabestaanden dat heel letterlijk, en ligt de overledene uiteindelijk in overall of andere werkkleding in de kist. Als dat de familie helpt bij de verwerking van hun verlies, dan vinden wij dat prachtig.’

Dankbaar werk op de achtergrond

Na de laatste verzorging nemen de zorgdames afscheid van de familie. Maar pas nadat ze hebben uitgelegd dat de uitvaartverzorger – ook wel bode genoemd – van DLE hen vanaf dat moment 24/7 bijstaat. Tijdens hun werk bij de familie hebben Klasina en Lianne zich zo veel mogelijk op de achtergrond gehouden. Lianne: ‘We zijn er voor de familie, maar we laten ze ook zoveel mogelijk met rust. Zodat ze samen ongestoord hun emoties kunnen verwerken.’ Het werk als zorgdame geeft Klasina en Lianne veel voldoening. ‘We proberen voor de familie een rustpunt te zijn in een situatie waarin er veel emotie en spanning is. Het is echt heel dankbaar werk.’